Mały atlas ptaków Ewy i Pawła Pawlaków

Wypatrywaliśmy tej książki w radosnym oczekiwaniu. Wdzięczny temat, znakomici ilustratorzy z imponującym dorobkiem, szanowane wydawnictwo. To musiał być hit!

„Mały atlas ptaków Ewy i Pawła Pawlaków” został pomyślany w taki sposób, by trafił do jak najszerszego grona odbiorców. Książka ma bardzo poręczny format 205 x 250 mm, grube kartonowe stronice i zaokrąglone rogi. Jej kartki może więc z fascynacją przekręcać siedzące niemowlę, przedszkolaka pochłoną ciekawostki z życia ptaków (sójka połyka żołędzie, potem je wypluwa i zjada jeszcze raz!), starsze dzieci (i dorośli!) docenią podpowiedzi ułatwiające rozróżnianie gatunków (Jak nie pomylić raniuszka z wróblem? Jak wygląda sikora bogatka, a jak modra?). Wszystkich bez wyjątku zachwyci szata graficzna.

Składają się na nią ilustracje malowane przez Pawła Pawlaka i wyklejane techniką kolażu tkaninowego przez Ewę Kozyrę Pawlak. Znajdziemy tu również fotografie ptaków w ich naturalnym środowisku i zdjęcia ptasich piór, dzięki którym będziemy mogli zidentyfikować znalezione ptasie lotki czy sterówki. Książce towarzyszą także rysunki ptaków wykonane przez kilkuletnią Hanię. Całość sprawia bardzo estetyczne i kompozycyjnie przemyślane wrażenie. Widać lata wspólnego działania i dopełniania się artystycznego Państwa Pawlaków: wszystkie elementy książki, tekst, ilustracje, grafiki, rysunki znakomicie ze sobą współgrają, dając wielką przyjemność z obcowania z „Małym atlasem”.  

Opowieścią o tej artystycznej drodze i jej wytworach była kapitalna wystawa „Para-buch! Nie tylko ilustracje Ewy i Pawła Pawlaków” (tutaj moja fotorelacja), na której można było zobaczyć warsztat pracy autorów, zapoznać się z ich ulubionymi technikami, prześledzić etapy ilustratorskiej kariery i proces twórczego eksperymentowania. To na tej wystawie zobaczyłam też po raz pierwszy przepiękne oryginały ilustracji do „Małego atlasu”.

Mimo że tytuł głosi, iż mamy do czynienia z atlasem, całość osnuta jest w opowieść – to historia ludzi i domu, w którym zamieszkali i w którym już na etapie budowy z radością powitali ptasich lokatorów: kopciuszki, które pojawiły się jako pierwsze, szpaki, które zajęły wschodnią stronę dachu, sikorki zwabione „ptasimi pyzami”, urocze raniuszki przypominające bałwanki, które ulokowały się na modrzewiu…

„Ptaki są wszędzie i nawet jeśli o tym nie wiesz, często znajdują się tuż obok. Żeby zobaczyć ich niezwykły świat, wystarczy tylko być uważnym…” – czytamy. Książka zachęca do obserwowania ptaków: zwracania uwagi na wygląd, rozpoznawania głosów ptaków, badania zachowań i bacznego śledzenia ptasich nawyków. Konsultantem merytorycznym publikacji jest Stanisław Łubieński, autor wyjątkowo ciepłej i osobistej książki o ptakach, którą także bardzo polecam – „Dwanaście srok za ogon”.

Weźmy „Mały atlas ptaków” pod pachę i zabierzmy dzieci na jesienny spacer połączony z obserwowaniem ptaków, próbami ich sfotografowania, opisania, narysowania. Bo (jak czytamy na okładce): „Naukę rozpoznawania ptaków warto rozpocząć wcześnie, kiedy mózg nie jest jeszcze obciążony zapamiętanymi PIN-ami”. Zatem dalej w przyrodę!

Ewa Kozyra-Pawlak, Paweł Pawlak, Mały atlas ptaków Ewy i Pawła Pawlaków, wyd. Nasza Księgarnia 2017.

Wiek: 0+ (dla wszystkich!)