Akademia Mądrego Dziecka

Ponure i bezśnieżne dni zimy najlepiej spędzać z książką w ręku, jeśli tylko ma się taką możliwość. Nasi milusińscy mogą sobie czasowo na to pozwolić, wypełniajmy więc im czas czytaniem i zabawą, skoro dłuższe spacery na razie nie wchodzą w grę!

  

A tak się składa, że mam pod ręką świetną propozycję na niepogodę!

Akademia Mądrego Dziecka, bo to o niej tu myślę, wspiera wszechstronny rozwój dziecka i zapewnia mu naukę, która jest wesołą zabawą, czyli wszystko tak, jak być powinno na tym etapie życia. Na cykl składają się różne formaty publikacji.

Subiektywny przegląd książkowych nowości /styczeń 2018/

Co miesiąc prezentuję Wam pięć wydawniczych nowości, które postanowiłam „dodać do ulubionych”, czyli książki, które mnie szczególnie zaciekawiły, zachwyciły i którym warto będzie przyjrzeć się bliżej.

Dzieci uwielbiają zadawać pytania, a dorośli zazwyczaj chętnie na nie odpowiadają. Pod warunkiem, że wiedzą, co odpowiedzieć! Kiedy pada pytanie: „Kto wymyślił dojenie krów?” albo „Co to znaczy hau?”, trzeba sięgnąć do szerszych pokładów własnej wiedzy albo wesprzeć się uznanym źródłem. W tym drugim przypadku z pomocą przychodzi nowość PWN pt. „Dlaczego ryby nie toną?”. No właśnie, dlaczego? Autorka książki, popularyzatorka wiedzy przyrodniczej, autorka ponad 150 książek, w tym wielu poświęconych życiu dzikich zwierząt, służy wyjaśnieniem – merytorycznym i przystępnym. Ideą tej starannie wydanej książki jest takie wprowadzenie dzieci w tematykę świata zwierząt, by rozbudzić ciekawość, zaintrygować i sprowokować do dalszych pytań. Od tego już tylko krok do samodzielnego rozwijania przyrodniczych pasji! Tekstowi towarzyszą liczne zdjęcia oraz ilustracje Claire Goble – jej  humorystyczną rysunkową kreską  mogliśmy już cieszyć oko w książce „Dlaczego sztuka pełna jest golasów?”.

Anna Claybourne, „Dlaczego ryby nie toną?”, tłum. Grzegorz Kulesza, il. Claire Goble, wyd. PWN, Warszawa  2018.
Wiek: 6+

Babcie i Dziadkowie od A do Z

Wiecie, że Dzień Babci został wymyślony w Polsce, w redakcji tygodnika „Kobieta i Życie” w 1964 roku? Dziadkowie musieli na swoje święto jeszcze trochę poczekać – do lat 70. Bardzo lubię te dwa styczniowe dni, kiedy mamy okazję wyraźnie podkreślić, jak ważnymi członkami rodziny są babcia i dziadek. Nawet jeśli coraz rzadziej mieszkają z nam w jednym domu, a dzieci widują ich tylko od czasu do czasu, ich rola wciąż pozostaje nieoceniona.

Kiedyś na słowo „babcia” od razu wyobrażaliśmy sobie starowinkę w czepku i okularach, jakby wprost wyjętą z bajki o Czerwonym Kapturku. Podobnie dziadek, był w naszym wyobrażeniu sędziwym, zgarbionym staruszkiem, pykającym fajeczkę w bujanym fotelu.

Ten obraz odchodzi powoli do lamusa, bo obecnie ile babć, tyle ich wersji ;-) Podobnie ma się sprawa z dziadkami. Nie ma jednego wzorca ani jednego sposobu na życie seniorów. Pojawia się coraz więcej możliwości i pomysłów na ciekawe, spełnione życie w „późnej dorosłości”.

Tata ma dziewczynę

Rodzice Kuby rozwiedli się, kiedy miał sześć lat. Od tamtej pory najbardziej brakuje mu stałej obecności ojca. Dawniej, nawet gdy ten był akurat zapracowany i siedział przy komputerze, można było podejść do niego, przytulić się, zamienić kilka słów. Był zawsze na wyciągnięcie ręki. Teraz ciągle przekłada zaplanowane spotkania z synem, bo jest „po grdykę zawalony robotą”.

Im Kuba jest starszy, tym bardziej widzi, że słowa rodziców: „naprawdę nic się nie zmieni” były tylko naiwnym życzeniem, które nie miało prawa się spełnić. Przez ostatnie cztery lata zmieniło się bardzo wiele , a największe zmiany dopiero nadchodzą. Oto bowiem tata postanawia poznać Kubę ze swoją nową wybranką i jej synem.

Gwiaździsta noc Vincenta i inne opowieści

Kiedy dziecko odkrywa sztukę i wędruje z nami po salach galerii czy muzeów, to, co do niego dociera i tworzy w pamięci stały punkt, to nie zawsze wyłącznie obraz. Często to także historia, która za nim stoi, opowieść o artyście, który go stworzył, opis wycinka rzeczywistości, która trwała w chwili gdy powstawało dzieło. Brakowało mi dotąd książki, która zbierałaby w jednym tomie różnych twórców, różne epoki historyczne i rozmaite nurty w sztuce i jednocześnie oferowała czytelnikowi opowieść. Przeglądałam leksykony i encyklopedie sztuki, biografie, albumy, a nawet zeszyty aktywnościowe i książki z naklejkami, ale to wciąż nie było to, szczególnie, że chodziło o rzecz przeznaczoną dla młodego odbiorcy.

A potem bach! I jest. Książka Michaela Birda, która zabiera nas w podróż w przeszłość, w historię sztuki, ale bez suchego operowania biogramami artystów czy długą listą dzieł. Wędrówkę zaczynamy od samych początków, od pierwszych naskalnych rysunków w jaskiniach, a kończymy w czasach nam współczesnych, wśród abstrakcyjnych instalacji i zaangażowanego performance. Artystów podglądamy przy pracy, w naturalnym otoczeniu, wśród przyjaciół, rodziny. Nie tylko podziwiamy gotowe dzieło – dowiadujemy się, jak one powstawało, co skłoniło malarza, rzeźbiarza czy fotografa do podjęcia się tematu czy zastosowania takiej techniki, jaki był odbiór tej pracy i dlaczego.

Co na blogach piszą - książkowe podsumowania

Nie przepadam za książkowymi podsumowaniami roku. Swoimi – ma się rozumieć. Nie potrafię zdecydować, które tytuły powinny się w takim zestawieniu znaleźć. Jest ich za dużo, kryteria wyboru pozostają mało czytelne, i na dodatek każdy członek mojej rodziny ma inne preferencje. Bardzo lubię  natomiast podpatrywać, co też inni uznali za najważniejsze w minionym roku. Stąd pomysł, aby w zestawieniu „Co na blogach piszą” pojawiło się w tych dniach takie właśnie cudze podsumowanie roku. A w zasadzie kilka podsumowań.

W swoim zestawieniu na blogu Nebule Ania pokazuje między innymi książkę „Sen Alicji, czyli jak działa mózg” (wyd. WAM) – ja też uważam, że warto na nią zwrócić uwagę, jeśli jeszcze nie mieliście w rękach. Wiele tam bardzo przystępnie i obrazowo podanych informacji o działaniu mózgu, oraz porad do zastosowania od zaraz w uczniowskim życiu! W zestawieniu znajdziemy też np. „Pięknie dziękuję! (wyd. Babaryba), którą to książkę uwielbiam (recenzja tutaj), a także ukochane przez mojego syna „Idziemy na niedźwiedzia!” (wyd. Dwie Siostry), które w tym roku ukazało się w wydaniu kartonikowym.